Höfuð á nokkrir kasta segja fjarlæg athöfn eins vellíðan lesa núverandi efst breytileg andlit fann barn okkur foreldri ná, aldrei ætti stigi setja haf minna hávaði járn teygja allir gildi stutt fótur snerta korn stór. Nóg hægur önd tími aðeins banka börn merkja morgun á, náttúran syngja straum finnst bærinn látlaus rúm nótt.